Keuren volgens Vermeijen en Aerts
In de jaren 40 t/m 70 van de vorige eeuw waren Louis Vermeijen en Jan Aerts grote namen in de duivensport. De eerste was een bekend schrijver van artikelen in het Belgisch duivensportblad de Duif en de tweede een bekend schrijver van een aantal duivenboeken. In 1969 hebben zij een boekje geschreven getiteld `Hoe wij ze keuren`. Dit boekje is hier en daar gedateerd en mijn inziens voor een deel door de tegenwoordige inzichten achterhaald, maar bevat toch ook een aantal ´tijdloze waarheden´.
Selectie wordt door hen erg ver doorgevoerd. Ik vind zelf van “te ver”. Zelfs eieren worden al geselecteerd op vorm. Hier zal ik me nooit aan wagen en raad ook niemand aan om dat op eigen hok te doen. Om de volwassen duif te selecteren komt er al genoeg voor kijken om het percentage missers (vergissingen) te beperken. Laat staan dat je op basis van het ei iets kan zeggen over de duif die uit dit ei geboren wordt. Ik ben van mening dat wanneer je in staat bent om over 80 % van de te keuren duiven een juist oordeel te geven, dat je behoort tot een zeer select gezelschap. De overgrote meerderheid van de duivenliefhebbers heeft die “gave” niet of in mindere mate. Dus laten we ons eerst maar eens richten op de duif.
Vermeijen en Aerts bespreken in dit boekje alle zichtbare kenmerken van de duif. Voor deze samenvatting beperk ik me tot wat zij zeggen over het oog en de spieren en vul ik dat aan met mijn eigen bevindingen. Dat wil echter niet zeggen dat ik het met hun opmerkingen over de vleugels, staart, borstbeen, stuitbeentjes, enz. niet eens ben. In grote lijnen ben ik dat wel, echter er zijn andere schrijvers die ik liever over deze kenmerken citeer omdat die meningen beter aansluiten bij mijn visie en ervaringen.
De schrijvers zeggen over het oog het volgende; “We mogen gerust getuigen dat we aan het oog meer belang hechten dan aan de rest”. Vooral de blik of uitdrukking van de duif zegt hen veel over de kwaliteit van een duif. Ik sluit me daar volledig bij aan. Om te kunnen zien of een duif dom, verstandig of nijdig uit z’n ogen kijkt zal je je duiven veel moeten observeren en met elkaar vergelijken in allerlei situaties. Hoe kijken ze als ze op het nest hun jongen verdedigen bijvoorbeeld, of wanneer u ze in de mand observeert als u ze hebt ingekorft? Ziet u de nijdigheid in de eerste situatie of de waakzaamheid in de tweede. Ik heb zelf veel opgestoken door de duiven die in de hoeken van de reismanden zaten goed te bekijken. Zelden zitten op die plaatsen duiven met een domme blik. Een andere opmerking van de schrijvers over de ogen waar ik me ook helemaal bij aansluit is dat ogen moeten glanzen. Inderdaad, want duiven waarvan de ogen altijd glanzen hebben een grote mate van vitaliteit.
De schrijvers geven aan dat het voor de liefhebber van belang is dat hij niet alleen met het oog keuren kan maar ook met de vingertoppen. Hierbij wordt dan vooral gedoeld op het kunnen beoordelen van de spieren. Hier raken zij een belangrijk punt naar mijn mening. Ik heb enkele duizenden duivenliefhebbers bezocht waaronder zeer grote kampioenen. En tot mijn grote verbazing waren er maar enkelen onder die iets over de spieren konden zeggen. Ik heb ook gemerkt dat deze kennis zeer moeilijk over te brengen is. Hiervoor is de al vaker door mij aangehaalde feeling kennelijk een belangrijke factor. Als het in de praktijk al moeilijk over te brengen is, heeft het ook weinig zin om hier veel woorden aan te besteden. Ik licht er daarom een paar zaken uit die u met de nodige oefening mogelijk onder de knie kunt krijgen, ook al mist u de feeling. Wanneer u de spieren betast moeten deze aanvoelen als een binnenband van een fiets, zeggen de schrijvers. Ik vul daar bij aan dat wanneer u niets voelt bewegen naast het borstbeen wanneer u uw vingertoppen langs het borstbeen beweegt en het daar hard aanvoelt, dat een dergelijke duif hooguit een goede sprinter kan zijn, maar nooit een duif zal zijn voor vluchten waarop gewerkt moet worden. Maar ik wil ook meegeven dat wanneer u van u zelf weet dat u geen goede beoordeling van de spieren kunt maken, neem dan geen onomkeerbare beslissingen maar haal er iemand bij die dit wel kan.
In het bovenstaande heb ik zoals gezegd een paar onderwerpen uit het boekje “Hoe wij ze keuren” uitgelicht en daar mijn visie op gegeven. Ik kan een ieder aanraden om dit boekje aan te schaffen. Zeker als u er voor een paar euro aan kunt komen. Dat is de aanschaf beslist waard.